Een endocervicale haal is een stokje met een klein watjes topje aan het einde. Het watjes topje wordt langzaam in de vagina ingevoerd, terwijl het zachtjes omhoog duwt richting de baarmoederhals. De baarmoederhals is de opening aan de basis van de baarmoeder, waar een kind zich ontwikkelt tijdens een zwangerschap. De haal neemt een klein monster van cellen op uit een gebied dat bekend staat als het endocervicale kanaal. Dit kanaal is een gang die de baarmoederhals verbindt met de baarmoeder.
Endocervicale halingen zijn van zeer groot belang omdat ze worden gebruikt door artsen om baarmoederkanker en geslachtsziekten (STIs) te detecteren. Wanneer de arts cellen ophaalt met de haal, sturen ze deze cellen naar een laboratorium, waar ze worden getest op problemen. Deze tests helpen bij het vinden van eventuele kanker- en infectieproblemen.
Baarmoederhalskanker is een ernstige aandoening die fataal kan zijn als deze niet vroegtijdig wordt opgemerkt en behandeld. Het kan worden veroorzaakt door een virus genaamd het menselijk papillomavirus (HPV), dat een zeer gangbare geslachtsziekte is. Dat is een van de redenen waarom routinematige screenings voor baarmoederhalskanker cruciaal zijn. Deze screenings omvatten vaak het nemen van eindenbaarmoedersponsjes, waarmee artsen vroege tekenen van kanker kunnen identificeren. Hoe eerder kanker wordt ontdekt, des te grotere kans op succesvolle behandeling.
Seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA's) zijn ook iets waar jonge vrouwen die seksueel actief zijn, over moeten nadenken. Sommige SOA's, zoals chlamydia en gonorrhoe, kunnen gemakkelijk behandeld worden met medicijnen genaamd antibiotica als ze vroeg ontdekt worden. Als deze infecties echter niet behandeld worden, kunnen ze leiden tot ernstige gezondheidsproblemen. In sommige gevallen kunnen onbehandelde SOA's het zelfs moeilijker maken voor een vrouw om later kinderen te krijgen. Hoe artsen een endocervicale veeg uitvoeren: Een zorgverlener, zoals een gynaecoloog of verpleegkundige, zal de endocervicale veeg uitvoeren tijdens een gynaecologisch onderzoek. Het is heel belangrijk om zorgvuldig naar hun instructies te luisteren om de beste resultaten van de test te krijgen. Voordat de veeg wordt gebruikt, zal de zorgverlener eerst een bekkenonderzoek uitvoeren. Dit onderzoek helpt hen om de grootte en positie van de baarmoederhals te controleren. Ze kunnen ook een Pap-test uitvoeren, wat een andere manier is om cellen te verzamelen. De Pap-test verzamelt cellen van de oppervlakte van de baarmoederhals met een ander type veeg. Om de endocervicale veeg te gebruiken, zal de zorgverlener de katoentip zachtjes in de vagina invoeren en hem omhoog leiden naar de baarmoederhals. Ze kunnen mogelijk een instrument genaamd een speculum nodig hebben om de vagina open te houden, zodat ze beter kunnen zien en toegang tot de baarmoederhals krijgen. Zodra de veeg op zijn plaats is, zal de zorgverlener deze zachtjes draaien. Deze rotatie helpt om een steekproef van cellen uit het endocervicale kanaal te verzamelen. Nadat de steekproef is verzameld, wordt de veeg voorzichtig verwijderd en wordt de steekproef naar het laboratorium gestuurd voor testen. De patiënt hoort de resultaten van de test zodra ze klaar zijn, wat heel belangrijk is voor hun gezondheid.
Omdat endocervicale swabs problemen in het endocervicale kanaal kunnen identificeren die een Pap-test mogelijk niet oppakt, kunnen endocervicale swabs soms de aanwezigheid van kanker aangeven voordat andere tests dat kunnen. Het detecteren van kanker is cruciaal omdat het vaak de behandeling gemakkelijker of effectiever kan maken.
Toch zijn endocervicale swabs niet altijd perfect. In bepaalde gevallen neemt de swab mogelijk niet genoeg cellen op om een definitief antwoord te geven over iemands gezondheid. In enkele gevallen kan de swab normale cellen ophalen, wat leidt tot onnodige tests of behandelingen. Dat kan onnodige angst bij patiënten veroorzaken.
Houd er rekening mee dat endocervicale swabs slechts één methode zijn om cervicale kanker te evalueren. Reguliere Pap-tests — gecombineerd met een arts' evaluatie van een patiëntens gezondheidsgeschiedenis en risicofactoren — zijn eveneens essentieel. Het combineren van deze technieken helpt bij vroegtijdige detectie en preventie van cervicale kanker.